به نقل از «همشهری آنلاین»

خاطرات کودکان فلسطینی از حبس و شکنجه| از کودکان سنگ پران می ترسند

تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۱۷۹۴۲

همشهری آنلاین: دوچرخه - رابعه تیموری:بن گوریون موسس رژیم جعلی صهیونیستی و نخست‌وزیر وقت این رژیم هنگام اشغال فلسطین بود که جمله معروفش امید واهی صهیونیست‌ها برای سازش فلسطینیان و اشغال بی‌دردسر و تمام‌وکمال فلسطین را نشان می‌دهد. بن گوریون هنگام اشغال فلسطین گفته است: «پیران می‌میرند و جوانان فراموش می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

» یعنی امیدوار بود که با مرگ نسل دیروز فلسطین، جوانان علم مقاومت را رها کرده، با این رژیم اشغالگر سازش می‌کنند، اما با گذشت زمان غلط بودن محاسبات موسس این رژیم به خوبی نمایان شده و مبارزان فلسطینی امروز که در قالب نیروهای نظامی حماس، گردان جوانان بلاطه و... خواب را از چشم‌های ناپاک غاصبان سرزمین‌شان ربوده‌اند، همان کودکانی هستند که روزی شاهد مبارزه پدران و پدربزرگ‌های خود با صهیونیست های غاصب بوده‌اند.

مبارزه با سنگ و چوب

اگر همه تصاویری که از چند دهه مبارزه مردم فلسطین با نظامیان مسلح اسرائیلی و انتفاضه‌های اول و دوم را زیر و رو کنید، در همه این تصاویر در کنار بزرگسالان چفیه پوش مبارز، کودکانی به چشم می‌خورند که دلیرانه و همپای بزرگترها با قلاب سنگ و چوب به نبرد نظامیان مسلح رژیم اسرائیل می‌رفتند. کودکانی که شهادت کودکان و نوجوانان فلسطینی همسال خود مانند محمدالدره را در آغوش پدرانشان دیده‌اند و همان روزها تصمیم گرفته‌اند تا روزی که سرزمین مادری خود را از غاصبان اسرائیلی پس نگیرند، از پا ننشینند. در انتفاضه اول و دوم تنها سلاح کودکان و نوجوانان فلسطینی سنگ و چوب بود، اما نظامیان اسرائیلی از مبارزه آنها با قلاب سنگ هم هراس داشتند و به بازداشت و محاکمه نوجوانانی می‌پرداختند که در سنگ‌پرانی علیه اسرائیلی‌ها نقش داشتند.

شکنجه و حبس کودکان فلسطینی

در کتاب «کودکی به تاراج رفته» که توسط سه نویسنده‌ اروپایی، عرب و یهودی نوشته شده و در آن خاطرات کودکان زندانی شده فلسطینی توسط رژیم اسرائیل روایت شده، آمده است: «کودک ١۵‌ساله از ناحیه‌ی «حبرون» در رابطه با وضعیت بازجویی خود چنین می‌گوید: سربازها مرا به یک اتاق بردند و روی یک صندلی نشاندند. یکی از آنها دستبندهای مرا باز کرد و به‌جایش دست‌ها و پاهایم را به پایه ‌های صندلی بست. چشمانم همچنان بسته بود. حدود نیم ساعت بعد چشم ‌بند مرا باز کردند. پنج یا شش نفر لباس شخصی در اطراف من حضور داشتند. آنها مرا در مورد دخالتم در درگیری با سربازان اسراییلی سوال پیچ کردند. پرسیدند که آیا تابه‌حال به سمت خودروهای نظامی در جاده‌ها سنگ پرتاب کرده‌ام یا خیر. در ابتدا به هیچ‌چیز اعتراف نکردم. اما دو یا سه نفر آنها بنا کردند به مشت لگد زدن به سر و صورت من. بازجویی حدود پنج ساعت طول کشید. نشستن روی یک صندلی در حالت ثابت و طولانی از سویی، و کتک زدن ‌های بازجویان از سوی دیگر مرا به‌شدت خسته کرده بود. دست‌آخر مرا به سرویس بهداشتی‌ای که در نزدیکی اتاق بازجویی بود بردند. یکی از بازجویان سر مرا گرفت و در توالت فرو کرد. من ترسیده بودم، و وقتی به اتاق بازجویی برگشتیم تصمیم گرفتم اعتراف کنم. من به آنها گفتم که ۵ عدد سنگ به سمت خودروی یکی از شهرک‌نشینان پرتاب کرده‌-ام. آنها هم یک برگه‌ اعتراف کامل بر این اساس آوردند و مرا مجبور به امضای آن کردند.»

مقاومت میراثی برای آیندگان

شاید برای شما عجیب باشد که رژیمی تا دندان مسلح چرا از سنگ‌پرانی چند کودک ترسیده است؟ یا شاید تصور کنید قصد داشته‌اند این کودکان و نوجوانان سنگ‌پران مبارز را گوشمالی دهند تا سایر همسالان هموطن آنها هوس سنگ‌پرانی به سوی خودروهای زرهی اسرائیلی‌ها به سرشان نزند، اما واقعیت این است که اسرائیلی‌ها در همان انتفاضه اول پی برده بودند که نظرات دیوید بن گوریون تصورات خامی بوده که هرگز عملی نمی‌شود و کودکان فلسطینی سنگ‌پران، روزی یل‌های شجاعی می‌شوند که اسلحه به‌دست می‌گیرند و از غاصبین صهیونیسم انتقام سختی می‌گیرند. امروز همان روزی است که آنها از آمدنش هراس داشتند و مبارزان حماس و سایر مبارزان فلسطینی همان کودکان سنگ‌پران دیروز هستند. البته صهیونیست‌ها این را هم خوب می‌دانند که انتقال روحیه مقاومت و شجاعت به این نسل ختم نمی‌شود و باید در انتظار اسلحه به‌دست گرفتن کودکانی باشند که در چشم‌های ناپاک نیروهای غاصب ترس و هراس از دلاوری‌های مبارزان عملیات طوفان الاقصی را دیده‌اند و احساس غرور کرده‌اند. آنها تا آزادی سرزمین مادری خود از پا نمی‌نشینند.

کد خبر 799052 برچسب‌ها حقوق کودکان کودکان فلسطین فلسطین - حماس

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: حقوق کودکان کودکان فلسطین فلسطین حماس کودکان فلسطین سنگ پران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۱۷۹۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هدف اعتراضات دانشجویان در جهان تمرکز بر جنایات اسرائیل در غزه است

اعتراضات دانشجویان دانشگاه‌های برتر آمریکا و اثرگذاری این جنبش در بیداری افکار عمومی دنیا، می‌تواند سرنوشت فلسطین را تغییر دهد. اکنون سیاستمداران غربی و حتی رهبران جهان اسلام تحت فشار جامعه خود قرار دارند تا اسرائیل را مجبور به خروج از نوار غزه کنند تا این نسل کشی خاتمه یابد. 

واقعیت این است که آنچه در دانشگاه¬های آمریکا در حال وقوع است واکنش شدید افکار عمومی قشری از جامعه این کشور است که در رده نخبگان طبقه بندی می‌شود. این افراد آگاه‌ترین و باسوادترین گروه جمعیتی محسوب می‌شوند که در برترین دانشگاه‌های دنیا درس می‌خوانند؛ لذا واکنش آنها به آنچه در نوار غزه می‌گذرد را باید بسیار جدی و با تبعات بالا ارزیابی کرد.

حال باشگاه خبرنگاران جوان برای بررسی بیشتر جزئیات این جنبش‌ها پای گفتگوی احمد ابسعیس، یکی از دانشجویان حاضر در اعتراضات دانشگاه میشیگان نشسته که مشروح آن در ذیل از نظرتان می‌گذرد.

- اعتراضات دانشجویی در آمریکا به جنایات اسرائیل در غزه چگونه شکل گرفت؟

احمد ابسعیس: در ۲۲ آوریل، دانشجویان اردوگاهی را در دانشگاه میشیگان برپا کردند تا خواستار محکومیت کامل دانشگاه به علت دست داشتن در نسل کشی اسرائیل در غزه شوند؛ بنابراین آنها به ده‌ها دانشگاه دیگر در سراسر ایالات متحده پیوستند تا در همبستگی با مردم فلسطین که با نسل کشی ارتش اسرائیل روبرو هستند، قیام کنند. نیرو‌های اسرائیلی بیش از ۳۴۵۰۰ فلسطینی از جمله ۱۴۵۰۰ کودک را در غزه و نزدیک به ۴۹۰ از جمله ۱۲۴ کودک را در کرانه باختری اشغالی به شهادت رسانده اند. آنچه من در میشیگان به عنوان عضوی از اردوگاه دیده ام، الهام بخش است.

به این تظاهرات دانش‌آموزان با پیشینه‌های قومی و مذهبی مختلف از جمله فلسطینی‌ها و یهودیان، مردم عرب و آسیای جنوبی تبار و دیگران نیز پیوسته‌اند. بسیاری از اعضای جامعه در داخل و اطراف کمپ وقت می‌گذرانند و از این موج اعتراضات سراسری حمایت می‌کنند.

اردوگاه به محلی برای کمک و حمایت متقابل، بحث و آموزش سیاسی تبدیل شده است. دانش آموزان یاد می‌گیرند که با هم سازماندهی کنند و برنامه‌های چرخشی خدمات گشت زنی، پزشکی و غذایی را تنظیم کنند.

در هفته گذشته، دانشجویان در مورد موضوعاتی از جمله سرمایه‌گذاری مشکل‌ساز دانشگاه گرفته تا استعمار زیست‌محیطی، همبستگی با دیگر گروه‌های بومی مانند ارامنه و شعرخوانی فلسطینی‌ها، جلسات آموزشی برگزار کرده‌اند. فیلم‌هایی مانند "اسرائیلیسم و حال" برای آگاهی بخشیدن به طرح‌های سیاسی کنونی و واقعیت‌های ظلم اسرائیل اکران می‌شوند. مانند سایر دانشگاه‌ها، ما همچنین یک کتابخانه در مورد کتاب‌های فلسطین راه‌اندازی کردیم که در آن هر کسی می‌تواند کتاب‌هایی درباره تاریخ فلسطین یا اندیشه سیاسی به امانت بگیرد و درباره جنبش آزادی‌بخش کنونی بیشتر بیاموزد.

در دانشگاه ما پوستری روی درخت آویزان شده است که روی آن «منطقه آزاد شده» با پس‌زمینه چادرها نصب شده است. دانشجویان دانشگاه میشیگان خواستار کناره گیری دانشگاه خود از جنایات اسرائیل شده اند. تاکنون، اعتراضات دانشجویان طرفدار اسرائیل بسیار اندک بوده است و تنها بین ۳ تا ۱۰ شرکت کننده در تجمعات آنان حضور داشته اند. آنها پرچم‌های اسرائیل را با غرور در مقابل اعتصاب‌هایی که چهره شهیدان فلسطینی را نشان می‌دهد، در دست دارند.

سازمان دهندگان اردوگاه رابطان پلیس و ناظران قانونی خود را با این اعتقاد که "ما از یکدیگر محافظت می‌کنیم" ایجاد کرده اند. این امر از هرگونه درگیری که منجر به دخالت پلیس شود، جلوگیری کرده است. مدیریت دانشگاه میشیگان اجازه داده است تا زمانی که در روند فارغ التحصیلی در هفته آینده مشکلی ایجاد نشود، اردوگاه‌ها پابرجا باشند. واضح است که شهادت فلسطینی‌ها برای مقامات این دانشگاه نگران کننده تلقی نمی‌شود.

علیرغم ماهیت غیر خشونت آمیز اردوگاه‌های ما و اردو‌های مشابه در سراسر کشور، اتهامات یهودی ستیزی به ما وارد شده است، همانطور که در سایر اقدامات اعتراضی در دانشگاه‌های سراسر کشور وجود دارد. اما نامگذاری تظاهرات ضد نسل کشی به عنوان ضد یهود نه تنها پوچ نیست، بلکه خطرناک است.

-هدف دانشجویان آمریکایی از این اعتراضات چیست؟

احمد ابسعیس: برچسب یهودیت، یک دین را با صهیونیسم، یک ایدئولوژی سیاسی که در قرن نوزدهم ایجاد شد، ادغام می‌کند. این درهم آمیختگی خطرناک است، زیرا به غلط ادعا می‌کند که همه یهودیان از کاری که اسرائیل و شهرک نشینان انجام می‌دهند حمایت می‌کنند، این برچسب تنوع فکری افراد را انکار و به تئوری‌های توطئه «وفاداری دوگانه» اشاره می کند. همانطور که اردوگاه‌های ما نشان می‌دهد، این معادل سازی نادرست نمی‌تواند حقیقت را بپوشاند. در بسیاری از دانشگاه‌ها، گروه‌های یهودی در مرکز بسیج حامی فلسطین بوده‌اند.

ما نباید فراموش کنیم که نژادپرستی بزرگترین مشکل پیش روی جامعه یهودی در ایالات متحده و فراتر از آن بوده و هست. این یک واقعیت ساده است که مقامات و نهاد‌های آمریکایی همچنان از آن چشم پوشی می‌کنند.

ما واکنش‌های بیشتری را نسبت به دانشجویانی که به نسل‌کشی اعتراض می‌کنند، می‌بینیم تا واکنش به «تروریست‌هایی» که مردم بی‌گناه را در غزه می‌کشند، یا برتری‌طلبان سفیدپوستی که در خیابان‌های شارلوتسویل قدم می‌زنند و شعار‌های ضدیهودی سر می‌دهند. چرا؟ زیرا اگر دانش‌آموزان و دانشجویان ممتاز بخواهند خود را برای آینده فلسطینی در مدارس و دانشگاه هایی که برای سرپرستی نسل بعدی امپریالیست‌ها هستند، به خطر بیندازند، پس این بدان معناست که استعمارگری بر فلسطین در میان این قشر از جوانان آمریکایی و در ادامه در کل جامعه غربی در حال شکست است؛ و این باعث وحشت کسانی می‌شود که از استعمار و به ویژه استعمار فلسطین در سراسر جهان سود می‌برند. اگر دانش‌آموزان حاضرند برای فلسطین به این شدت بجنگند، پس به این راحتی متوقف نخواهند شد.

به همین دلیل است که از قدرت و زور وحشیانه در سراسر ایالات متحده برای سرکوب اعتراضات در سراسر دانشگاه استفاده شده است: از دانشگاه کلمبیا و دانشگاه نیویورک گرفته تا دانشگاه اموری، دانشگاه تگزاس در آستین و دانشگاه کالیفرنیای جنوبی.

اما تا به امروز که این گونه بوده است؛ با هر دستگیری، هر تعلیق، و هر تلاشی برای ساکت کردن ما، نهاد‌های رسمی و ادارات دانشگاه تنها حمایت خود را از آرمان فلسطین افزایش داده اند. آنچه در فلسطین اتفاق می‌افتد مسلماً مسئله حقوق بشر در زمان ما است و واکنش ایالات متحده به اعتراضات طرفدار فلسطین آن را به موضوع آزادی بیان در زمان ما تبدیل کرده است. هر دانشجو، هر معترض در دفاع از آزادی فلسطین، مبارزه با همدستی ایالات متحده در جنایات اسرائیل و مقاومت در برابر استعمار افتخار می‌کند.

با این حال، ما هیچ توهمی نداریم که آنچه را که در طول مبارزه در دانشگاه تحمل می‌کنیم، به هیچ وجه با اشغالگری اسرائیل مقایسه شود. همتایان ما در غزه نه تنها خانواده، دوستان، اساتید و دانشجویان خود را از دست داده اند، بلکه تمامی دانشگاه‌های خود را نیز از دست داده اند. تا زمانی که دانشگاه‌های آنها بازگشایی شوند، تا زمانی که آنها آزادی یادگیری دوباره پیدا کنند، ما دانشگاه‌های خود را سکوی صدای آنها خواهیم کرد تا جهان را در مورد وضعیت اسفناک این فلسطینی‌های مظلوم آگاه کنیم. خیمه‌های ما، مانند خود فلسطین، راه به جایی نمی‌برد و در برابر ناملایمات تا پیروزی استوار می‌ماند: ما فقط جدایی کامل از سیاست‌های ظالمانه اسرائیل، عدم حمایت مالی و در نهایت، آزادی فلسطین را می‌خواهیم.

کمپین بدنامی که ما را به یهودستیزی و خشونت پلیس متهم می‌کند ادامه خواهد داشت. اما همانطور که اینها تیتر اخبار می‌شوند، باید به خود و حامیان خود یادآوری کنیم: همه نگاه‌ها باید به غزه باشد.

نباید اجازه داد که پوشش مداوم جنبش دانشجویی توجه را از جنایات جنگی سیستماتیکی که در غزه اتفاق می‌افتد منحرف کند. تمرکز باید روی گور‌های دسته جمعی باشد که همچنان در سراسر نوار غزه کشف می‌شوند، از جمله در بیمارستان‌های الشفاء و ناصر. در مورد گرسنگی اجباری مردم فلسطین در حالی که اسرائیل همچنان تظاهر به افزایش کمک می‌کند، اما در واقعیت از آن به عنوان یک سلاح جنگی استفاده می‌کند. در مورد بمباران مداوم اسرائیل که روزانه کودکان، زنان و مردان را با سرعتی تکان دهنده می‌کشد. در مورد حمله قریب الوقوع به رفح و تلاش‌های اسرائیل برای سرپوش گذاشتن بر جنایاتی که قرار است مرتکب شود با تظاهر به طرح‌هایی برای «تخلیه» جمعیت غیرنظامی.

در میان این دوران تاریک، آنچه در سراسر دانشگاه‌های ایالات متحده اتفاق می‌افتد من را سرشار از الهام و امید می‌کند. این همان چیزی است که آینده فلسطینی می‌تواند به نظر برسد: یهودیانی که مراسم عید فصح را در کنار مسلمانان در حال نماز مغرب انجام می‌دهند. اعضای جامعه از همه عقاید با هم نان می‌خورند و معاشرت می‌کنند. مردم از هر پیشینه‌ای در آزادی جمعی شرکت می‌کنند. من رویای وطنی را می‌بینم که فلسطینی ها می‌توانند در سایه درختانی که پدربزرگ و مادربزرگ ها کاشته اند بنشینند و آزادی را ببینند و احساس کنند؛ و این رویا هر روز به تحقق نزدیکتر می‌شود.

احمد ابسعیس یک دانشجوی آمریکایی و حقوقدان نسل اول فلسطینی است که کتاب State of Siege را می‌نویسد و هم اکنون در اردوگاه دانشگاه میشیگان در اعتراض به جنایات رژیم صهیونیستی در نوار غزه و حمایت از فلسطینیان حضور دارد.

باشگاه خبرنگاران جوان بین‌الملل اروپا و آمریکا